„Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5,48)
W tym dążeniu do doskonałości osoby formujące się przy Wspólnocie Życia Miłosiernego Chrystusa Sługi we Wrocance oraz przyjaciele z różnych stron Polski zjechali 19 czerwca do Centrum Duchowości Archidiecezji Częstochowskiej “Święta Puszcza” w Olsztynie k. Częstochowy. Jak co roku rekolekcje rozpoczęliśmy w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.
Rekolekcje głosił dla nas ks. dr. Piotr Baraniewicz, a piękno otaczającej nas przyrody sprzyjało rozważaniu i przeżywaniu niezwykle cennych treści. Tematem głównym była wspólnota, znaczenie, rola oraz możliwości jakie daje trwanie w niej. Cały Kościół jest przecież wielką wspólnotą wiernych założoną przez samego Chrystusa a składającą się z mniejszych wspólnot, zaś najmniejszą z nich jest małżeństwo. Ksiądz Piotr ukazywał i wyjaśniał wiele czynników wpływających na dzisiejszy stan naszych wspólnot. Dawał również jasne wskazówki jak radzić sobie z uniwersalnymi dla grup problemami oraz nowymi, które stawia przed nami współczesny świat. Odwołując się do licznych przykładów z Pisma Świętego oraz z własnego doświadczenia ukazywał nam narzędzia do budowania wspólnoty, której głową jest sam Chrystus, a my członkami mającymi różne zadania.
Uczyliśmy się także jak zachwycić się Bogiem i drugim człowiekiem, jak w jego twarzy dostrzec promienną postać Chrystusa. Ksiądz Piotr przypominał nam, że jesteśmy arcydziełem Boga. Pokazywał, że w byciu prawdziwymi chrześcijanami w pełni wolnymi przeszkadza nam wewnętrzny przymus odniesienia sukcesu, potrzeba posiadania zawsze racji oraz dążenie do władzy i sprawowania nad wszystkim kontroli. Trzeba pamiętać, że aby sprawować opiekę najpierw mam się zaopiekować też sobą, mam zadbać o swoje serce, szukać nowości w relacji i mieć inne spojrzenie w Jezusie. Poruszane były również sprawy relacji pomiędzy mężczyzną i kobietą na podstawie związku jaki tworzyli Adam i Ewa oraz sprawy posłuszeństwa: neurotycznego, wojskowego i jedynego właściwego, które wypływa z miłości.
W ramach warsztatów wspólnotowych mieliśmy możliwość poznania nowych członków grup formacyjnych i wspólnego rozwiązywania postawionych przed nami wyzwań. Odkrywaliśmy dary i charyzmaty, którymi Duch Święty nas obdarzył i możliwości do służenia nimi we wspólnocie. Występujące między nami różnice dawały nam możliwość współpracy i łączyły nas w grupy, a przestawały dzielić.
Stałym punktem dnia były modlitwy poranne w formie Namiotu Spotkania, którego tekst wprowadzał nas w treści rozważane przez cały dzień. Nie mogło też zabraknąć codziennej Eucharystii. Na modlitwy wieczorne udawaliśmy się do najważniejszego sanktuarium Maryjnego w Polsce na Jasną Górę gdzie uczestniczyliśmy w Apelu Jasnogórskim. Podczas jednego z Apeli szczególne wzruszenie wywołało odśpiewanie hymnu naszej ojczyzny i oficjalny udział żołnierzy pełniących wartę w Kaplicy Cudownego Wizerunku.
Był też czas na to aby wyjść na Szlak Orlich Gniazd i zwiedzanie zamków w Olsztynie, Mirowie i Bobolicach. Osoby, które nie zdecydowały się na wyjście na szlak mogły odwiedzić sanktuarium w Gidlach Matki Boskiej Uzdrowienie Chorych. Swoim pięknym uśmiechem przywitała nas Matka Boża w swojej figurze w sanktuarium Patronki Rodzin w Leśniowie, gdzie każdy mógł powierzyć jej swoją rodzinę, troski, radości i smutki. Tam też dzieci miały dodatkową atrakcję w postaci małego zoo z unikalnymi zwierzętami. Zaznaczyć należy, że do tej pory na naszych rekolekcjach nigdy dotąd nie było tak wiele dzieci i młodzieży. Kiedy dorośli słuchali konferencji lub uczestniczyli w warsztatach ich dziećmi z pełnym zaangażowaniem zajmowała się nasza niezastąpiona diakonia wychowawcza. Nie zabrakło też ogniska z pieczeniem kiełbasek i radosnymi śpiewami przy nim i podchodów. Ostatniego dnia (w niedzielę 22 czerwca), każdy z uczestników rekolekcji otrzymał napisany przez innego uczestnika list o radości. Pamiętajmy, że prawdziwa radość chrześcijańska nie oznacza ciągłego uśmiechu czy ignorowania trudności. To głęboki pokój i ufność, że „wszystko współdziała ku dobremu” (Rz 8,28).
Ufamy, że treści z rekolekcji będą w nas jeszcze długo pracowały, a ich owoce będą obfite i liczne. Niech radość odkryta w tych dniach stanie się światłem dla świata, bo „wy jesteście światłością świata” (Mt 5,14).
Autor tekstu: Beata Jaracz i Weronika Filus
Zdjęcia: Michał Jaracz
