Jak w ubiegłym roku w naszym symbolicznym Grobie Pańskim widzimy wyraźne oddzielenie śmierci od życia. Nasz Pan Jezus Chrystus, Baranek Paschalny dobrowolnie przyjął na siebie wyrok śmierci, który się należał każdemu z nas. Dokonał Paschy, czyli przejścia przez otchłań naszej śmierci, którą w Grobie Pańskim symbolizuje kolor czarny. Dzięki Jego Ofierze przez śmierć przebija się życie, którego symbolem jest woda, kwiaty i zieleń. Ponad grobem widzimy bardzo symboliczną górę, na której złożony jest w Ofierze Baranek Paschalny, a po nabożeństwie Krzyża stanie
w tym miejscu żywy Chrystus przyobleczony w symboliczną zasłonę – całun śmierci: „I ujrzałem między tronem z czterema Istotami żyjącymi, a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego…” (Ap 5, 6a); „Potem ujrzałem: A oto Baranek stojący na górze Syjon…” (Ap 14, 1a). Góra ta jest symbolem góry Moria, na której ojciec naszej wiary – Abraham miał złożyć swojego jedynego syna Izaaka w ofierze Bogu. Jest to również obraz Golgoty, na której Bóg złożył swojego jedynego Syna za nas w ofierze. Góra ta dla chrześcijanina jest miejscem tryskającym życiem, miejscem zwycięstwa dobra nad złem i życia nad śmiercią. To właśnie na tej górze
z przebitego boku Baranka – Zbawiciela wytrysnęła Krew i Woda – symbole sakramentu Chrztu i Eucharystii. Jest ona w końcu obrazem apokaliptycznej, mistycznej Góry Syjon, która symbolizuje miejsce stałej obecności Boga pośród swojego ludu, jest obrazem Królestwa Bożego. Wokół tej bogatej w znaczenia Góry gromadzą się owce, które idą do tryskających strumieni symbolizujących cztery Ewangelie czyli słowo Boga, dające życie i mające moc zaspokojenia wszelkich pragnień człowieka: „Pasał ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia:
i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu” (Ap 7, 17). Symboliczna liczba owiec, niesie ze sobą znaczenie naszej ludzkiej niedoskonałości. Liczba sześć w Biblii jest liczbą niedoskonałą, zaś liczba siedem symbolizuje doskonałość. Człowiek został przez Boga stworzony w szóstym dniu, a powołany jest do dnia siódmego, czyli do wejścia do odpoczynku Boga już teraz, tu na ziemi, a kiedyś w wieczności. Brakującą liczbę owiec jako siódmy wypełnia Baranek Paschalny, który stając się człowiekiem wszedł pomiędzy ludzi – owce stada, aby nas zaprowadzić do tryskających źródeł życia czyli do „zagrody” Ojca w Niebie. To On tu na ziemi, z woli Boga założył swój Kościół – Wspólnotę, jako miejsce zbawienia i drogę do Królestwa Niebieskiego. Kościół nieustannie czerpie siłę do życia z Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Dzięki Jego Najdroższej Krwi Kościół ciągle na nowo odzyskuje swoje piękno jako Oblubienica Baranka: „Weselmy się i radujmy i oddajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka,
a Jego Małżonka się przystroiła” (Ap 19, 7); „Baranek zabity jest godzien otrzymać potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo” (Ap 5, 12)
Warto również zwrócić uwagę na symboliczną liczbę cytatów z Pisma św.
z księgi Apokalipsy św. Jana Apostoła. Siedem! To właśnie słowo Boże jedynie ma moc wypełnić pustkę serca człowieka i dać mu życie. W miejscu Baranka Zabitego w Dniu Zmartwychwstania pojawi się obraz Baranka siedzącego na księdze z siedmioma pieczęciami, która jest symbolem odwiecznych wyroków Boga mających się spełnić przed powtórnym przyjściem Chrystusa: „Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i krwią Twoją nabyłeś dla Boga ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi” (Ap 5, 9-10); „ Baranek poszedł i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. I ujrzałem: gdy Baranek otworzył pierwszą z siedmiu pieczęci…” (Ap 5, 7; 6, 1a).
Zapraszamy jak co roku do wejścia do Grobu Pańskiego przez symboliczną bramę na indywidualną modlitwę. Brama jest obrazem Chrystusa, który nas zaprasza do wspólnoty ze sobą w swoim Kościele: Ja jestem bramą owiec. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie pastwiska” (J 10, 9).
