9 listopada mieliśmy okazję by spotkać się na kolejnej wspólnotowej Mszy Świętej. Spotkanie to było jednak nieco inne niż wcześniejsze, jego przesłanie będzie jeszcze długo ogrzewało serca wszystkich uczestników w coraz zimniejszych, nie tylko ze względu na nadchodzącą zimę, czasach. Stało się ono bowiem okazją do świętowania Dnia Niepodległości Polski.
,,Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.” 1 Kor. 3, 11
Polska nie jest krajem Bogu obojętnym. Jego Słowo samo nam na to wskazywało, jednocześnie przypominając na kim powinniśmy budować naszą tożsamość narodową jeśli chcemy by Polska jaśniała. Nasze przywiązanie do Ojczyzny mogliśmy wykazać podczas wspólnotowego śpiewania pieśni patriotycznych, które odbyło się w świeżo wyremontowanej auli domu Wspólnoty. Na początku w wypełnionej sali rozbrzmiał Hymn Polski oraz Bogurodzica. Kolejne utwory ułożone były według następujących po sobie okresów historyczno – politycznych w Polsce, a każdy z nich niósł w sobie wiele emocji, zarówno tych objawiających się uśmiechem na ustach jak i skrywaną łzą na policzku. Spotkanie zakończyła krótka prezentacja książki „Cud. W 1949 r. Lublin stał się Częstochową”. O łzach, które pojawiły się na obrazie Matki Bożej w katedrze w Lublinie w 1949 roku opowiadała autorka książki i bliska znajoma naszej Wspólnoty dr Mariola Błasińska.
Spotkanie patriotyczne zakończyła całonocna adoracja Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie w intencji naszej Ojczyzny – Polski.
Niektórzy z nas 11 listopada wraz z moderatorem ks. Danielem Trojnarem i Wspólnotą uczestniczyli w sprawowanej w intencji ojczyzny Mszy Świętej w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, a później w Marszu Niepodległości.
,,A póki my żyjemy żyje Ona!’’
Autor tekstu: Weronika Filus
Zdj. Jakub Niedziela, Michał Jaracz
