7 września 2024 r, w pierwszą sobotę miesiąca w starym kościele we Wrocance, uroczystą Mszą świętą Wspólnota rozpoczęła nowy rok formacyjny.
Eucharystii przewodniczył ks. Piotr Baraniewicz – Wikariusz Sądowy (Oficjał), wieloletni przyjaciel ks. Daniela Trojnara jeszcze z czasów seminarium, a wspólnotowy chór ubogacił liturgię swym pięknym śpiewem. W głoszonym kazaniu ks. Piotr prowadząc swoją refleksje na kanwie nazwy naszej Wspólnoty Miłosiernego Chrystusa Sługi skupił się na roli wspólnoty w życiu chrześcijańskim oraz na znaczeniu Słowa Bożego w codziennym życiu wiernych. Podkreślił, że wspólnota ma na celu głoszenie Słowa Bożego, ale przede wszystkim ma dawać świadectwo życia zgodnego z wiarą. Prawdziwa wspólnota opiera się na doświadczeniu miłości Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego, który poprzez swoją ofiarę otworzy drogę do sakramentów. Istotnym elementem kazania było znaczenie miłosierdzia, które, jak mówi papież Franciszek, nie jest dodatkiem w życiu Kościoła, ale jego istotą. Miłosierdzie jest współczuciem i działaniem bezwarunkowym, które zmienia życie człowieka. Słowa głoszącego zachęcały do przyjęcia miłosierdzia Chrystusa jako fundamentu relacji we wspólnocie, podkreślając, że to miłosierdzie jest działaniem miłości skierowanym na drugiego człowieka. Wspólnota chrześcijańska jest także miejscem, gdzie Eucharystia odgrywa kluczową rolę. Jeżeli nie przekłada się ona na służbę wobec bliźnich, staje się jedynie fragmentaryczna – jest to wezwanie do tego, aby każde uczestnictwo w liturgii prowadziło do konkretnej miłości i troski o innych. Na koniec ks. Piotr zwrócił uwagę na prostotę życia duchowego. Wspólnota powinna unikać komplikowania swoich działań, a zamiast tego koncentrować się na prostych gestach miłości i na służbie. Prostota oznacza życie w prawdzie i autentyczności, co pozwala na prawdziwą relację z Bogiem i bliźnimi. Wspólnota chrześcijańska oparta na miłosierdziu, prostocie i służbie staje się miejscem, gdzie wierni mogą wzrastać duchowo i pogłębiać swoją relację z Chrystusem, czerpiąc siłę z Eucharystii i miłości Boga. Wskazane jest, że chrześcijanie powinni odpowiadać dobrem, nawet w sytuacjach, gdy są prześladowani czy spotwarzani, co jest jednym z głównych przesłań św. Pawła z listu do Koryntian. W kazaniu podkreślona została potrzeba życia w zgodzie z Duchem Bożym, który nie opiera się na ludzkiej mądrości, lecz na mocy Bożej.
Kazanie ks. Piotra:
Po liturgii słowa nastąpił ważny moment – Moderator ks. Daniel Trojnar wraz z diakonią stałą tj.: Barbarą Busztą, Radosławem Fiejdaszem oraz małżeństwem Beatą i Karolem Kubas uroczyście odczytali Przymierze Oazowej Wspólnoty Życia Miłosiernego Chrystusa Sługi:
„Stając w obecności Boga, wobec moich braci i sióstr oraz zgromadzonej tu wspólnoty, przyrzekam żyć w osobistej relacji do Jezusa Chrystusa jako mojego jedynego Pana i Zbawiciela, poddając się działaniu Ducha Świętego dla większej chwały Boga Ojca przez Niepokalane Serce Maryi, Matki Kościoła. Chcę żyć duchowością Chrystusa Sługi, dla dzieła ewangelizacji i wyzwolenia, oraz budowania wspólnoty Kościoła. Pragnę uczynić słowo Boże moim codziennym słowem życia, zgodnie z formułą Światło-Życie. Poprzez modlitwę, formacje i umiłowanie liturgii, chcę umieścić Tajemnicę Paschalną w centrum mojego życia i posługi.
Pragnę naśladować Jezusa Chrystusa, żyjąc w czystości, ubóstwie, posłuszeństwie hierarchii Kościoła, zgodnie z moim stanem życia, do którego powołał mnie Pan i Statutami Diakonii Ruchu Światło-Życie, trwając we Wspólnocie Miłosiernego Chrystusa Sługi przez okres jednego roku.
Maryjo Niepokalana Jutrzenko Wolności, Jasnogórska Pani, w Twoim Niepokalanym Sercu składam moje przyrzeczenie i całe moje życie. Uczyń mnie płodnym duchowo dla dzieła Twojego Syna. Amen.”
Po zakończonej Eucharystii nastąpiło uroczyste poświęcenie nowej auli, którego dokonał ks. Piotr, a moderator ks. Daniel złożył podziękowania wszystkim, którzy przyczynili się do jej wyremontowania poświęcając swój czas, wysiłek i talenty. Jak dobry gospodarz ze skarbca wyciąga rzeczy stare i nowe, tak w naszej auli znalazły się też takie elementy. Z czasów dawnych znalazły się chociażby cegły zdobiące teraz ściany a pamiętające jeszcze czasy ks. proboszcza Januarego Horwatha. Pamiątki umiejętnie połączono z elementami nowoczesnego wystroju jak np. metalowo – kryształowe żyrandole i kinkiety, które rozświetlają wnętrze. Połączenie wielu stylów składa się na spójny, choć eklektyczny charakter wnętrza. Wiele jeszcze przed nami tak w kwestii remontu domu jak i w dążeniu do rozwoju duchowego. Nasze plany i działania składamy za pośrednictwem Matki Najświętszej dobremu Bogu. Wprost z Fatimy wraz z pielgrzymami przywędrowała Matka Boża w swojej przepięknej figurze. Przez to wszystko aula ma ogromne znaczenie dla naszej wspólnoty, ponieważ będzie mogła być wykorzystywana do spotkań formacyjnych ale i innych wydarzeń, dzięki swojej powierzchni i zapleczu gospodarczemu, którego do tej pory brakowało.
Świadectwa złożyli też uczestnicy rekolekcji wakacyjnych oraz posługujący: Jagna – uczestniczka Oazy Nowej Drogi, Kamil, który posługiwał jako animator liturgiczny oraz ks. Daniel i Barbara, którzy prowadzili rekolekcje oazowe dla rodzin z diecezji warszawsko-praskiej. Dzielili się swoimi głębokimi przeżyciami i pięknem Kościoła.
Całość uroczystości dopełniła Agapa.
Rozpoczęliśmy nowy rok z nadzieją, wzmocnieni duchowo i z energią do dalszej pracy formacyjnej.
